το μπάσταρδο

το σώμα του Πέπε έχει γεμίσει κόκκινες κηλίδες/ κι όλο κσύνεται ο Πέπε/ κι όσο κσύνεται οι κηλίδες πολλαπλασιάζονται/ ο Πέπε ποτέ δεν αντιμετώπισε πρόβλημα αλλεργίας/ ίσως τώρα που μεγάλωσε να 'ναι διαφορετικά/ ούτε να κοιμηθεί μπορεί πχια ο Πέπε/ κάθεται μονάχα στο κρεβάτι του και βλέπει τα χρώματα/ του τοίχου τα χρώματα/ και δεν μιλάει σε κανέναν/ μόνο κσύνεται/ δεν κσέρει τι χρειάζεται/ η απόλυτη ησυχία του 'σπαγε τα νέβρα παλιά/ σήμερα ο παραμικρός θόρυβος/ η παραμικρή ομιλία του τρυπάει τους κροτάφους/ κάτι νύχτες που ιδρώνει και κσύνεται φαντάζεται πως μπαίνει η chavella vargas στο δωμάτιο/ κλείνει αθόρυβα την πόρτα/ κάθεται στην άκρη του κρεβατχιού/ παίρνει το κεφάλι του στα πόδια της/ αρχινάει να του χαϊδεύει τα μαλλιά/ και μετά τραγουδάει/ μόνο για αυτόν τραγουδάει/ σιγανά για να μην ακούν οι άλλοι/ μόνο τότε κοιμάται ο Πέπε/ μόνο τότε δεν κσύνεται/ και τότε και μόνο τότε αφήνει την απόγνωσή του να σκορπιστεί στον αέρα/ και παραδίνεται γαλήνιος κι ελαφρύς στη μεγάλη νύχτα/ χωρίς όνειρα/ πιπιλώντας το δεκσί του αντίχειρα κι αφήνοντας τα πηχτά του σάλια να στάκσουν στο αχανές του μακσιλαργιού