Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Ανήκεστος Βλάβη..

Και ξυπνάς ένα πρωί και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως οι μέρες της αφθονίας σου είναι μετρημένες. Δε θα είσαι 23 για πάντα. Μα υπάρχουν κι άλλες ηλικίες ; Πρόβλημα. Κρίση Πανικού. Αρπάζεις τη χαρτοσακούλα (αχ-φτωχέ-μου-οικολόγε) που έχεις πάντα στο συρτάρι για ώρα ανάγκης και αρχίζεις να φυσάς και να ξεφυσάς. Έτσι. Αυτό είναι.

Breathe in. Breathe out.
Wax on. Wax off.

- Μίστερ Μιγιάκι με amoxil των 500 ml περνάει ;
- Κόψε τις μαλακίες Ντάνιελ Σαν-Τις-Αμαρτίες-Μου!

Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα..;! αναρωτιέσαι. Κάποιοι φίλοι σου το είχαν πάθει στο παρελθόν, μα δεν έδωσες σημασία. Θα περάσει, μονολόγησες. Και να τώρα που σου χτυπάει την πόρτα. Δεν είχες σκοπό ν' ανοίξεις, μα τα χτυπήματα είναι εκκωφαντικά. Σου τρυπούν τ' αφτιά. Σε πέτυχαν στον ύπνο. Απροετοίμαστη.
Ποτέ δεν μπορούσες τις αλλαγές. Σου πήρε σχεδόν μια 10ετία να συνειδητοποιήσεις πως τελείωσες το δημοτικό. Πώς λοιπόν να καταπιείς το γεγονός ότι κόλλησες κι εσύ αυτό το μικρόβιο και τελικά δε θα μείνεις 23 para siempre ;
Ξεφυσάς. Στρώνεις αυτό το γελοίο τσουλούφι στα μαλλιά σου, που επιεικώς σε κάνει να μοιάζεις με τελετάμπυ. Χρειάζεσαι χρόνο. Με δόλιους και ανεξιχνίαστους τρόπους τον έχεις. Υπάρχει λοιπόν άπλετος χρόνος για να παρακολουθήσεις ρουφώντας τις μύξες σου, τους φίλους σου να μοντάρουν ξανά τη ζωή τους παράλληλα με τα έπιπλα του ικεα. Οι αποχαιρετισμοί σε προσμένουν στη γωνία.

" Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε...".

Και δωσ' του. Επόμενο ήταν. Η φοιτητομάνα η Μιρέλλα η Παπαοικονόμου έχει την τιμητική της τέτοιες περιόδους. Ξύπνα ! Δεν είσαι η Βίκυ Βολιώτη στο
Λόγω Τιμής, αλλά η Μοζαμβίκυ στο Λόγω Βλακείας. Έπειτα σε ρυθμούς γιάνγκα θα χορέψουμε alltogether το χορό του πτυχίου. Το θες το γαμημένο. Η δόλια η μάνα στο έχει ζητήσει επανειλημμένα και επιμένεις να την αγνοείς. Αφού σου είπε η γυναίκα πως το σκρίνιο με το λευκό σεμεδάκι της προγιαγιάς δεν είναι σωστό να παραμένει άδειο. Θέλει γέμισμα.

Και θα μείνεις μόνη να χορεύεις τα μπλουζ της
Στοιχειωμένης Πόλης. Και θα γαβγίζεις στις ψωραλέες γάτες μαζί με την Γγέλα την Λουγκόζι. Και κάθε φορά που θα περνάς απ' το Τρελομπαρμπέρικο της γωνίας θα δακρύζεις αντί να σκας στα γέλια. Θ' αρχίσεις να ταχυδρομείς στους φίλους σου τις άσπρες τρίχες των μαλλιών σου. Θα πίνεις μοναχικούς καφέδες χωρίς τις σοκολατένιες ελβετικές βάφλες. Θα γράφεις ανελλειπώς το Σκέφτομαι και Γράφω με μόνιμο θέμα : " Τί θα γίνω όταν μεγαλώσω κι άλλο..; ". Και κάπως έτσι θα περάσει άλλος ένας χρόνος στο πελοποννησιακό φέρετρο.

- Μίστερ Μιγιάκι μήπως περνάει με ceptrin ;
- Σκάσε και κολύμπα Ντάνιελ Σαν-Το-Πεθαμένο-Λικέρ!


Υ.Γ. : Ας μου λύσει κάποιος την απορία που με ταλανίζει (sic) για μήνες.. Τί εννούν οι Killers με το στίχο:
Are we humans or are we dancers..?
Πάντως αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό βρε αδερφέ και με ανάγκαζες να διαλέξω, σίγουρα θα επέλεγα το dancer. Εδώ στη Greezzzzzzze είμαστε όλοι χορευταράδες. Ολημερίς χορεύουμε. Ανήκουμε στα περίφημα μπαλέτα..στα Μπωλ(αυτά με τους κεφτέδες)Σόι(το σόι μου μέσα)...

5 σχόλια:

Τι 30, τι 40, τι 50; είπε...

α ρε Βίκυ! τα κατάφερες πάλι και με έκανες να γελάσω! κουράγιο! τα πρώτα 23 χρόνια είναι δύσκολα μετά συνηθίζεις...

δες το κι έτσι:αν τα χρόνια ήταν εκατοστά, κα συ τώρα έχεις φάει τα 23, τα τέσσερα δε στην πόλιη μας, τι θα αλλάξει αν γίνουν 24, 25 κ.ο.κ ;

δ.(όσο-για-μένα-θα-μαι-πάααααααντα-εδώ!)

Nakahara Sunako είπε...

εγώ ένα ξέρω ..."ο λαμπρούκος ήταν λεβεντιά" και "η Ρένα είναι οφσάιντ"..

υ.γ.:και-εγω-θα-ειμαι-παααντα-εκει-ακριβως-διπλα-στο-δικο-σου-εδω..

Ανώνυμος είπε...

μαρι σκοτεινια(σου κλεβω λιγο την ατακα..)αμαν με την ηλικια!Τι προβληματιζεσαι;Ετσι κι αλλιως ο χρονος για εκεινο που κρυβεται κατω απο το μαμά-τι ειναι αυτο-κοκκινο-μαλλι σου(και κρυβεται πολυ καλα ομολογουμενως..)εχει σταματησει στα 5..οποτε μην ανησυχεις..χαλαρωσε απλα σε 7 χρονια στρογγυλοποιησε..


το τρελο νιατο(γιου νοου..οσο και να γινεις θα παραμενεις το τρελο πιπινακι της καρδιας μας..)

Ανώνυμος είπε...

άστα βράστα βικάκι. το "πελοποννησιακό φέρετρο" όμως μ' άρεσε..ντάξει..έχει και ροζ σατέν επένδυση..θα την παλέψουμε, κοινώς.
επίσης για να σχολιάσω την κρισούλα με τους αριθμούς, σου αντιπαραθέτω το "γερνάω επιτυχώς" στο "πεθαμένο λικέρ" σου. (αφου πιάσαμε που πιάσαμε τα βιβλία της τελευταίας 20ετίας).

A.

whatever70 είπε...

ΒΙΚΟΥΛΙΝΙ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ. ΠΑΝΤΑ ΙΣΑ ΜΕ ΣΕΝΑ ΘΑ'ΣΑΙ..