Κασέτα

Είμαι δεκατριών। Αυτή τη βδομάδα είμαι πολύ ευτυχισμένη। Ο ορθοδοντικός λέει πως σε 2 μήνες θα βγάλω τα σιδεράκια। Επιτέλους। Έχω βαρεθεί κάθε φορά που τρώω κάτι να τρέχω στην τουαλέτα για να καθαρίσω "τα υπολείμματα τροφής" που σφηνώνουν ανάμεσα στα ασημένια τετραγωνάκια μου। Προχτές, έγινα ρεζίλι μπροστά στον Παύλο। Του χαμογέλασα, καθώς έτρωγα τυρόπιτα και τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια। Άρχισε να γελάει, μου γύρισε την πλάτη και πήγε στην παρέα της βλαμμένης της Τάνιας, απ' το Β4। Σήμερα, όμως ήταν εντάξει, μάλλον το είχε ξεχάσει γιατί μου άφησε στο θρανίο μια κασέτα με τα τα καινουργια τραγούδια των Στέρεο Νόβα। Ανυπομονώ να έρθει η άλλη Παρασκευή। Θα πάμε εκδρομή στο πλανητάριο। Νομίζω πως ο Παύλος θα μου τα ζητήσει। Η Αλίκη μου είπε πως τον άκουσε να το λέει στο Θανάση। Αν γίνει αυτό θα πεθάνω από τη χαρά μου। Θα είμαι το κορίτσι του Παύλου। Τον αγαπώ τόσο πολύ, που μου κόβεται η όρεξη। Τόσο πολύ που δεν μπορώ ν' ακούω Διάφανα Κρίνα χωρίς να βάζω τα κλάματα। Τα βράδια όταν πέφτω στο κρεβάτι μου, φαντάζομαι ότι με φιλάει στη μέση του προαυλίου, ανάμεσα στις 2 μπασκέτες και η Τάνια σκάει απ' τη ζήλια της। Νομίζω πως θα τον αγαπώ για πάντα। Η μαμά λέει πως δεν υπάρχει για πάντα। Βλακείες। Επειδή αυτή χώρισε με τον πατέρα μου, όλα τα βλέπει σταβά κι ανάποδα και επίσης πως να πάρεις σοβαρά ένα άτομο που πιστεύει πως οι Στέρεο Νόβα δεν είναι μουσική, αλλά θόρυβος। Σήμερα το πρωί καθώς έπινα το γάλα μου διαπίστωσα πως έχω βγάλει ένα γιγαντιαίο σπυρί στο αριστερό μου μάγουλο। Έγινα έξαλλη। Άρχισα να βήχω και να παραπονίεμαι ότι το κεφάλι μου παέι να σπάσει, για να μην πάω σχολείο। Δεν έπιασε। Η μάνα μου με ανάγκασε να ντυθώ σαν το κρεμμύδι και με έβαλε να καταπιώ του κόσμου τα αντιβηχικά। Όλη μέρα κρατούσα το μάγουλό μου। Ο Παύλος νόμιζε πως είχα πονόδοντο και μου αγόρασε μια λεμονίτα χωρίς ανθρακικό απ' το κυλικείο। Στις 7 έχω αγγλικά και δεν έχω διαβάσει τίποτα। Αυτές τις μέρες δεν μπορώ να διαβάσω καθόλου। Η μάνα μου λέει πως έχω πάθει άνοιξη। Μάλλον, αυτό έχω πάθει। Νομίζω πως ο Παύλος όλο το χρόνο παθαίνει άνοιξη, γιατί δε διαβάζει ποτέ। Το προγούμενο Σάββατο στο πάρτυ του Θανάση, καθώς χορεύαμε το when the smoke is going down των scorpions μου είπε πως έχω ωραίο κώλο। Εγώ κοκκίνισα και τον χαστούκισα। Δεν του μιλούσα για κάποιες μέρες। Μου ζήτησε συγγνώμη। Η Αλίκη λέει πως είμαι χαζή, γιατί αυτό που μου είπε ήταν καλό। Δεν ξέρω, εμένα πάντως δε μου άρεσε। Πριν λίγο με πήρε κάποιος τηλέφωνο και μου έβαλε το supergirl। Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι αυτόν το μήνα। Είμαι σίγουρη πως ήταν ο Παύλος। Για όλα αυτά λοιπόν είμαι πολύ ευτυχισμένη, αν και ακόμη προσπαθώ να ξεχάσω τη φοβερή Τετάρτη। Όταν ο Καρανάσος με σήκωσε στον πίνακα να λύσω μια εξίσωση। Φορούσα το στενό μου το τζην, επειδή έχασα ένα κιλό και επιπλέον δεν είχαμε και γυμναστική। Η κιμωλία μου γλίστρησε από το χέρι, έσκυψα να την πιάσω και τότε... Όλη η τάξη είδε το βρακί μου। Το βρακί με τους πιγκουίνους। Ήθελα ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί। Ο Θανάσης άρχισε να γελάει υστερικά και ο Καρανάσος τον πέταξε έξω। Εμένα με κατέβασε απ' τον πίνακα γιατί έλυσα λάθος την εξίσωση και ο Παύλος κρύφτηκε πίσω απ την αφάνα της Ηλιάνας για να κρύψει την ντροπή του। Τώρα όλη η Β' γυμνασίου με φωνάζει πιγκού। Μυρίζει γιασεμί απ' τον κήπο του παππού। Το αποφάσισα θα πάω αδιάβαστη στα αγγλικά। Θα πάρω τηλέφωνο τον Παύλο και θα του βάλω ν΄ακούσει το no surprises, που το αντέγραψα χτές απ το ραδιόφωνο। Αχ, ας μην το σηκώσει η στρίγγλα η αδελφή του।