Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

μαρτυρικό, το

-Τζίμυ Μουν, πονάει το κεφάλι μου. Πονάει στ' αλήθεια το κεφάλι μου. Δίχως καμιά υπερβολή.
- Ηρέμησε Λου.
- Πώς να ηρεμήσω, αφού είναι άγρια Τζίμυ. Είναι στ'αλήθεια άγρια.
- Πάρε κάνα χάπι Λου.
- Δεν κάνουν δουλειά αυτά τα σκατολοϊδια. Εσύ, θα 'πρεπε να το κσέρεις.
- Ε, τότε να κοιμάσαι περισσότερο.
- Δε μου κολλάει ύπνος. Είναι φορές Τζίμυ Μουν που δεν είμαι παρά ένα παλιόπραμα που σκέφτεται. Είναι στ' αλήθεια φοβερό. Πρέπει να τις κόπσω. Πρέπει να τις κόπσω τις ρημάδες τις σκέπσεις.
- Όταν κοιμάσαι δε σκέφτεσαι Λου.
- Σκέφτομαι Τζίμυ. Μα το θεό σκέφτομαι.
- Κάπου σε χάνω Λου.
- Κάτι πρέπει να γίνει Τζίμυ. Κάτι πρέπει να γίνει με το κεφάλι μου. Κάθε που κλείνω τα μάτχια μου, 'κεινο φλέγεται και μου καίει τα νεκρά μου μαλλιά. Και το πρόσωπό μου. Και το πρόσωπό μου  καίει.
- Και όταν έχεις τα μάτχια ανοιχτά;
- Τότε Τζίμυ Μουν, το κεφάλι μου φεύγει. Είμαι σαν ακέφαλη κότα. Στροβιλίζομαι έκφυλα ανάμεσα στα πλήθη, πσάχνοντας τον προσωπικό μου χασάπη. Χτυπάω τ' αδύναμα χεράκια μου στο στέρνο, ενώ το κεφάλι μου μπλέκεται στα πόδια τους. 
- Μα εσύ θα πρέπει να καταβασανίζεσαι.
- Στ' αλήθεια καταβασανίζομαι Τζίμυ Μουν.         
 - Να βολοδέρνεις τότε.
- Σαστίζω. Δεν κσέρω τι είμαι. Δεν είμαι μεγάλη. Είμαι πέντε χρονών. Ντρέπομαι πολύ και κρύβομαι στα πόδια τους. Και κάτω από τα τραπέζια τους κρύβομαι. 
- Κάτω από τα σκεπάζματα;
- Ναι, και 'κει. Μ' αρέσει να μυρίζω τις πορδές. Κσέρεις, Τζίμυ Μουν τα βράδυα γίνομαι ολόκληρη κεφάλι. Δεν έχω ούτε βυζιά, ούτε κώλο, ούτε μουνί. 
- Λου, μη ρημάζεις ρε.
- Και 'συ ρημάδι σωστό είσαι.
- Το κσέρω, μα εγώ αγαπάω πολύ τα κορίστια και έχω πούτσο. Ρημάζω ευχάριστα το λοιπόν.
- Πφ. Σφήνωσέ μου κάνα βόλο στη μύτη, μήπως και μου κοπεί η ανάσα. 
- Θες να μην έχω πούτσο και να μην αγαπώ όλα τα κορίτσια;
- Όχι, Τζίμυ Μουν. Στ' αλήθεια, όχι. 

                                         Μια τρίτη ο Τζίμυ Μουν και η Λου μείναν στο
                                         καρουζελ ως το κσημέρωμα. Χωρίς κεφάλια. 
                                         Ούτε και βόλους.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και μετά και μετά?

ιδέα: η Λου κόβει το κεφάλι και τον πούτσο του Τζίμυ Μουν(ευχάριστα ρημαγμένα και τα δυο βέβαια)και τα σφηνώνει στο μηχανισμό του καρουζέλ κι ύστερα απλά αλλάζει παιχνίδι στο λούνα πάρκ.

πάει με τις τσέπες γεμάτες βόλους στον τροχό που γυρίζει γρήγορα..
αχ ωραία

ξέρω κι εγώ να λέω είπε...

καλύτερη ιδέα: η Λου και η ανώνυμη βοήθειά της ναρκώνουν τον Τζίμυ Μουν, τον ξεγυμνώνουν και τον δένουν επιμελώς στο αλογάκι του καρουζέλ. Τον καθίζουν ανάποδα και στηρίζουν την πλάτη του στη χαίτη, δένουν τους καρπούς κάτω απ' το λαιμό του αλόγου και τους αστραγάλους του Μουν στα μπροστινά πόδια. Τέλος, του περνούν ένα χονρό καραβόσκοινο γύρω από τη μέση και το καργάρουν τραβώντας το προς την ουρά του αλόγου, όπου και το στερεώνουν. Στη συνέχεια οι ηρωϊνες μας ξυπνάνε τον Τζίμι Μουν δίνοντάς του μερικές ηχηρές σφαλιάρες. Αφού τον κοροϊδέψουν για το περίεργο σουλούπι του, χρησιμοποιούν έναν αναπτήρα για να πυρώσουν μια χοντρή σακοράφα, που έχει περασμένη μια σκληρή νάυλον κλωστή πολλών μέτρων. Στο τέρμα της κλωστής είναι δεμένος ο κυνόδοντας ενός κατατρομαγμένου και θεονήστικου ταζμανικού δαίμονα. Με τη βοήθεια μιας τσιμπήδας ο/η βοηθός της Λου τρυπάει με τη σακοράφα διαμπερώς τη βάλανο του Μουν και τραβάει τη σακοράφα μέχρι το κέντρο του καρουζέλ, όπου στερεώνει την άκρη της πάνω στον κεντρικό περιστρεφόμενο άξονα. Η διάταξη λοιπόν έχει ως εξής: περιστρεφόμενος άξονας (που όλο γυρίζει και τυλίγει την κλωστή) <- βάλανος Μουν <- πεινασμένος ταζμανικός δαίμων. Η Λου και ο/η βοηθός κατεβαίνουν απ' το καρουζέλ και περιχύνουν την άκρη του με ένα μπιτόνι εύφλεκτο υγρό, καθώς αυτό συνεχίζει να περιστρέφεται. Ύστερα η Λου του βάζει φωτιά με τον αναπτήρα και αποχαιρετά τον Τζίμυ Μουν μια για πάντα. Καθώς απομακρύνονται, γυρίζει στον/στη βοηθό και σηκώνοντας τους ώμους της λέει: "Ας πρόσεχε που έμπλεκε ο ηλίθιος!"

...αλλά το θέμα είναι ποιος θα την κάνει τη μαλακία, όχι ποιος θα την πει

Ανώνυμος είπε...

προς τον/την ξέρω κι γω να λέω:

ευφυώς παρανοϊκή η (καλύτερη?)ιδέα σου, απλά θεωρώ ότι η Λου δεν χρειάζεται βοηθούς μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά μόνη όταν το πάρει απόφαση να δράσει και δεύτερον πολύ κακό για το τίποτα.
γιατί να κάτσει να ασχοληθεί τόσο με τον Τζίμυ Μουν και να τον χαρακτηρίσει κι ηλίθιο. τστστσςς
με μια δεύτερη ανάγνωση, μάλλον εκείνη πρέπει να χαρακτηρίσει τον εαυτό της ηλίθιο ή ίσως εκστατικά αφελή.
αλλά και πάλι οι χαρακτηρισμοί κι οι θεωρίες είναι περιττές.
η Λου αργά ή γρήγορα θα βρει τον τρόπο της να απαλλαγεί από το ματωμένο καρουζέλ..
ακόμα κι αν χρειαστεί να φύγει εντελώς από το λούνα πάρκ
εμείς τι παραπάνω να πούμε?
μ' ένα πόνο