Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

beatific


με τυφλή μανία κσέσκιζε τον αέρα κράδαινε την κοντόκανη επαληπτική και καθάριζε το πεδίο απ' τα αφτιστικά μυγάκια τα μάγουλά του κόκκινα ήταν το φανελάκι του μαύρο με μικρά και μεγάλα νησιά ιδρώτα ανέσαινε γρήγορα πολύ να προλάβει τον αέρα που έφευγε θαρρείς κι έβγαζε φλόγες απ' τα φαγωμένα του χείλια ζβούριζε γύρω απ' τον εαυτό του έκανε την κοντόκανη επαναλειπτική μικρόφωνο μούσα καρβουναρού/θράκα μου πυρωμένη/σπιθίτσα φουντωμένη μ' αναπνοές τρελού  έπεσε κάτω στις πλάκες της πλατείας έπεσε σφαδάζοντας απ' τον ελεγειακό παροκσυζμό σφαδάζοντας την άνοικση μακάριος εκσοντωμένος εκστατικός μακάριος άγρυπνος έτοιμος μακάριος πολέμησα καιρό σ' όλα τα πεδία και με τυφλή μανία κσέσκιζα τον εχθρό/ τώρα με χειρουργεί μια αλήθωρη νεολαία μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική είναι τρελός τρελός τρελός πόθησε τα πάθη και τώρα ακίνητος κσαπλωμένος στις πλάκες της πλατείας δονούμενος απ' τους κτύπους της καρδιάς του αφού ποτέ δε θα 'ναι έτοιμος για την άνοικση εκείνος το κωμικό παιδί του ντουνιά μόνος ο μόνος εκσοντωτικά εκσαντλημένος και τώρα χώνει την κοντόκανη επαναληπτική στο στόμα και αυτοκτονεί μακάριος και κόκκινος


1 σχόλιο:

Maurice Labrador είπε...

Κυκλοφορούν τόσοι καριόληδες εκεί έξω!! γιατί να μη γεμίσουν μολύβι τα κεφάλια τους? και μετά ας αυτοκτονούσε μακάριος και κόκκινος. τουλάχιστον τραγουδούσε πιο πριν. ας είναι.


υ.γ. μου θύμισες σαραμαγκού. δεν πρόλαβα να παρω ανάσα.