Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

bloody afternoon

Ήμουν σκυμμένος πάνω από τη χέστρα και κσερνούσα με την πσυχή μου. Μέσα σ' ένα κάδο βρήκα κάτι μανιτάργια μουχλιαζμένα. Δε συνηθίζω ν' ασχολούμαι με μανιτάργια, αλλά το εκσωτικό μουχλιαζμένο πράσινο σε συδυαζμό με τη διήμερη αφαγία, με οδήγησαν στην κίνηση. Τα μπούκωσα στο στόμα μου και χωρίς ανάσα κατάπινα και κατάπινα. Καμιά δεκαργιά φορές θα κατάπχια. Χωρίς σάλια και μαλακίες. Νομίζω κατάπχια κι ένα δόντι. Όχι δικό μου. Εγώ έχω εφτά. Τα κσέρω ένα προς ένα. Έτσι βρέθηκα να προσκυνώ τη χέστρα αυτού του κωλοδιαμερίζματος. Να πετάω τα σωθικά μου σε μια παλιοτρύπα με νερό. Μετά τις είδα τις κηλίδες. Τα ζουμιά της κωλοτρύπας γέμισαν βούλες κόκκινες. Βούλες κόκκινες και βούλες κόκκινες. Μετά δεν υπήρχαν βούλες γιατί όλα γίναν κόκκινα. Η μύτη μου είχε ανοίκσει. Παραμένοντας σκυφτός κατευθύνθηκα στην μπανιέρα. Έρικσα κρύο νερό στη μούρη μου. Και 'κει τα ίδια. Βούλες κόκκινες, βούλες κόκκινες και μετά όλα κόκκινα .Ώρα αργότερα σηκώθηκα και κοιτάχτηκα στο ραϊζμένο καθρέφτη. Τίποτα. Μοναχά λίγο κσεραμένο αίμα στ' αριστερό ρουθούνι. Η μύτη μου εμένα δεν ανοίγει ποτέ. Δεν ανοίγει ποτέ η δική μου η μύτη εμένα. Ποτέ η μύτη, η δική μου. Κάθε φορά που 'ρχονται οι βούλες κόκκινες κάτι δεν πάει καλά. Τα δάχτυλά μου στάζουν τα αίματά μου. Και 'γω δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Πάντως κάτι δεν πάει καλά. Ένα χρόνο πριν είχε ανοίκσει κσανά. Πάλι σ' ένα παλιοδιαμέριζμα ήμουν. Μπρούμυτα ήμουν. Με το στέρνο κολλημένο στο στρώμα δηλαδή. Έτσι ήμουν. Ο γέρος με είχε καβαλήσει. Κσεφύσαγε πάνω στο σβέρκο μου. Δεν έλεγε να χύσει. Το μόνο που κατάφερνε ήταν να μου κσεχυλώνει τον κώλο. Ώσπου άνοικσε πάλι η μύτη μου. Το λευκό κατωσέντονο έγινε κόκκινο. Εγώ άρχισα τα κλάματα. Αυτός άρχισε να χύνει με μανία τα αίματά μου. Μετά με πήρε από το χέρι και με έσυρε ως το μπάνιο και μου έχωσε κάτι ροζ μπαμπάκια στα ρουθούνια. Όμως εγώ δε σταμάτησα το κλάμα. Γιατί και τότε ήκσερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν το αίμα μου μ' εγκαταλείπει, φοβάμαι. Έκλεισα την πόρτα του διαμερίζματος κι όρμησα έκσω. Ποτέ τα αίματά μου δε φεύγουν έκσω. Μόνο μέσα σε διαμερίζματα. Ίσιωσα λίγο το μπροστινό μου τσουλούφι, σε περίπτωση που έπεφτα απάνω στην Ζοζεφίνα. Σκούπισα και το κσεραμένο αίμα στο μανίκι από το πουκάμισό μου. Αν εκείνη ρωτούσε για το κόκκινο πάνω στο άσπρο, θα 'λεγα πως έμπλεκσα σε καβγά με μπουνίδια και σουγιάδες. Κάτι τέτχοια κσετρελαίνουν τα κορίτσια. 'Ηταν παράκσενο 'κεινο τ' απόγεμα στο μαχαλά. Βολόδερνα μήπως και βρω τ' άλλο χαμίνι και κάνουμε καμιά βραδινή αλητεία. Πουθενά δεν ήτανε κανείς. Κσέθαπσα τότε απ' την κωλότσεπη, τη φυσαρμόνικα που μου χάρισε σε μια στιγμή γενναιοδωρίας τ' άλλο χαμίνι κι ανέβηκα τη γέφυρα. Εκείνη την κσύλινη γέφυρα που από κάτω της περνάει το τρένο. Έπαικσα έναν σκοπό που μου 'μαθε η Ζοζεφίνα. Το δίχως άλλο δεν ήταν καλό που μου άνοικσε η μύτη.


4 σχόλια:

kalamogdarths είπε...

phres to gramma moy kyria skato+karpouzi???


http://youtu.be/l84aLl2JtgI

jan bariskas εκ Γαλλίας είπε...

πολυ καλο το κειμενο

Ανώνυμος είπε...

http://2.bp.blogspot.com/-ARJRdAS1T2w/UX6UGWuBnhI/AAAAAAAANR8/gC9xqFdsvHU/s1600/aekgata.jpg

Ρίκι είπε...

http://youtu.be/JWj2P8AzAXU