Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Toy Story 111

Κουτσό στις κρύες λαμαρίνες του πατώματος.
Κρυφτό κάτω απ' το πάπλωμα.
Τυφλόμυγα μπροστά στον υπολογιστή.
Σκοτεινό δωμάτιο, πιο σκοτεινό δωμάτιο με εσένα και τη Mύγα.
Το σπίτι μυρίζει καμμένα φασόλια.
Το νερό δεν τους φτάνει ποτέ.
Ένα σύννεφο γιγαντιαίας κλανιάς καλύπτει τα άπλυτα πιάτα, τα πατσαβουριασμένα ρούχα και τις πανάρχαιες εφημερίδες.
Η επίθεση της γιγαντιαίες κλανιάς αφήνει πίσω τις πρώτες απώλειες...
Η Μύγα κείτεται νεκρή δίπλα στο απολιθωμένο αχλάδι, πάνω στο μουσταρδί πετσετάκι για τα ποτήρια.
Τα τζάμια έχουν θολώσει.
Ο εσωτερικός πόλεμος των τεσσάρων τοίχων έχει διαλύσει τα πάντα.
Τα παιχίδια σου έγιναν οι πρώτοι αντάρτες.
Όταν εσύ κοιμάσαι, εκείνα ζωντανεύουν.
Σε κατασκοπέυουν.
Τα play mobil χοροπηδούν πάνω στην τηλεόραση.
Το carousel στροβιλίζεται με μανία.
Ο κύβος του ρούμπυ-ρούμπυ παίρνει φόρα και χτυπάει την ξύλινη σβούρα.
Το κουρδιστό φορτηγάκι ξεκουρδίζεται και ο εκτυπωτής χάλασε- αυτό είχε συμβεί πριν την ανταρσία, αλλά έπρεπε να τονιστεί- .
Τα φωτογραφίζεις αδιαλλείπτως, αλλά ακόμη δεν έχεις αρκετά στοιχεία για ν' αποδείξεις τίποτα.
Έχουν τον τρόπο τους να ξεγλιστρούν...
Διαπιστώνεις πως η κοινωνική σου ζωή είναι το τελευταίο κομμάτι ενός φτηνού κωλόχαρτου.
Οι φίλοι σου εκεί. Εσύ, παρακεί... όλο και πιο 'κει και εδώ και ' κει...
Ένα σκουλήκι σου τρώει τους τοίχους.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως σχετίζεται με την άναδρη δολοφονία της Μύγας και έχει συμμαχήσει με τα παιχνίδια.
Έχει εξαφανίσει τους τοίχους του μπάνιου... αθόρυβα και ύπουλα.
Δεν μπορείς να διαβάσεις τίποτα άλλο, εκτός από τις ετικέτες των απορρυπαντικών.
Στο ραδιόφωνο ακούς μονάχα τις διαφημίσεις.
Γέμισαν τα πλακάκια της κουζίνας με συνθήματα.
Κάθε μέρα διαπιστώνεις πως σου λείπει κι από μια κάλτσα.
Την τρίτη εβδομάδα φοράς μια σακούλα jumbo στο κεφάλι και πας για δουλειά.
Είναι γεγονός... είσαι ο μεγάλος χαμένος.

"Jumbo, τα παιχνίδια είμαστε εμείς... κι είμαστε παντού ".

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το σκουλήκι που τρώει τα πάντα, ακόμα και τους τοίχους είναι ο φόβος...

Οι κλανιές είναι το γέλιο της κωλοτρυπίδας είχε πει κάποτε ο πετρόπουλος...


φύλαξε ένα στερνό δάκρυ
κάποτε στερεύουν οι πηγές,
πως να ποτιστεί η αγάπη
χωρίς το σύγνεφο των ματιών σου

είναι το ίδιο που φέρνει
την οργή στη πολιτεία
και τη δροσιά το καλοκαίρι
αυτό που θα σμίξει τα στεγνά
τηλεγραφόξυλα
στη μέση μιας ερήμου

μια καλή μέρα είναι και αυτή


Άρη-στρείδις

Ανώνυμος είπε...

BΓΑΛΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΣΑΚΚΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ(ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ)ΠΝΙΞΕ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΑΚΙ ΘΥΜΙΣΟΥ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΛΙΠΟΠΟΤΑΜΑΚΙ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

epiitelous! γιου αρ μπακ! afto itan ποστ! μπράβο βίκυ!

delta.

lounti είπε...

na jupnhseis mia mera...kai na rijeis mia ftusia sta paixnidia sou.
na koitajeis to spiti gyrw..kai na peis..
kalh mera mpastardoi den tha me nikhsete eseis....
tha sas gamhsw th mana egw prwta!!
eisai dunath..mhn kaneis oti den katalabaineis......kai mhn apofeygeis auto pou mporeis na kaneis apo shmera apo twra apo tote pou katalabes oti auto pou kaneis de to goustareis..alla parola auta sunexizeis na to sunthreis.
kaneis den tha se swsei apo th mizeria sou..mhn perimeneis kati,kapoion,to thauma..
epitelous anelabe ton eauto sou..gamhmenh uperoxh uparjh thelw na sae dw na eirwneuesai pali olo to kosmo...:)

i.