Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Ανοιξιάτικα Κλικ

Θέλουν να πεθάνουν. Δε θέλουν να πεθάνουν.

Ιστορίες στριμωγμένες σε πλατείες, δυάρια και κλειστοφοβικές γκαρσονιέρες. Έρωτες κι άλλοι έρωτες, περισσότεροι έρωτες... Το καλοκαίρι - που αυθαίρετα ονόμασαν άνοιξη- μπήκε και δεν άφησε τίποτα όρθιο. Εν τω μεταξύ τα χελιδόνια μετέτρεψαν τα αστικά μπαλκόνια σε πολύχρωμες χέστρες. Πεταρίζουν και στο εσωτερικό των σπιτιών τους πλέον. Τ' αφήνουν. Θα το φτάσουν ως το τέλος. Κουτσουλιές vs μπουγάδες, σημειώσατε 1.

Θέλουν να πεθάνουν. Δε θέλουν να πεθάνουν.

Ο Μακρυμάλλης Βιβλιοδέτης έπεσε στα δίχτυα της ερωτικής Εξωτικής. Έμαθε αμέσως τη "γλώσσα" της. Εκείνη δυσκολεύεται ακόμη με τη δική του... Εκείνος θα τα κάνει όλα όπως πρέπει και όχι όπως-όπως. Δεν τα καταφέρνει πάντα και απογοητεύεται, μασουλώντας νευρικά τα φρεσκολουσμένα μαλλιά του. Τρελαίνεται για τα κόκκινά της μάγουλα και τη μπάσα φωνή της. Η Εξωτική είναι σκληρό καρύδι. Ο Μακρυμάλλης Βιβλιοδέτης αγόρασε καρυοθραύστη πολυμηχάνημα απ' το telemarketing. Την πήγε στα βραχάκια της πειραϊκής. Τον πήγε στους τεχνητούς καταρράκτες Εδέσσης. Κολλάνε αφίσες και δεν ξεκολλάνε ο ένας απ' τον άλλον. Του ρίχνει ένα κεφάλι. Της ρίχνει ματιές όλο υπονοούμενα. Οι δυό τους και γύρω τους πολύχρωμοι τσιγγάνικοι νάνοι. Κάποιος τον είδε να χαμογελά...

Θέλουν να πεθάνουν. Δε θέλουν να πεθάνουν.


Η Πριγκίπισσα των Πουλερικών του έκτου ορόφου καρδιοχτυπά για τον Γιγαντόσωμο Ιπποκόμη της αχαϊκής στέππας. Ποτίζει μέρα παρά μέρα την μωβ πετούνια της σιγοψιθυρίζοντας φολκ διαμαντάκια. Εκείνος αναστατώνει τις ραδιοφωνικές συχνότητες και της αφιερώνει post rock καψουροτράγουδα. Τους χωρίζουν 200χλμ. Τους ενώνουν μαγικά ερωτικά ανθρακονήματα. Και τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά. Φωνές. Εκνευρισμός. Έρωτας απ' την αρχή. Η Πριγκίπισσα των Πουλερικών, καθότι μισομέριδο χάνεται στην τεράστια αγκαλιά του. Ο Γιγαντόσωμος Ιπποκόμης χάνεται στο χαμόγελό της και τη χαζεύει σαν παιδί. Εκείνος θα εξοριστεί στο νησί της εξωφρενικής στρατευμένης μαλακίας για 9 μήνες. Εκείνη θα μουντζουρώσει με μανία τα καλλιτεχνικά της κιτάπια και θα τακτοποιήσει χίλιες φορές τα μαξιλαράκια του καναπέ. Τα διαστημικά της γυαλιά θα θολώσουν και θα ξαναθολώσουν. Θα τον περιμένει. Εν τω μεταξύ θα φυτέψει το κουκούτσι του αβοκάντο. Μπορεί και να φυτρώσει...

Θέλουν να πεθάνουν. Δε θέλουν να πεθάνουν.

Ο Λεμούριος αποκλεισμένος στο ορεινό χωριό αλληθώριζε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή- καφετιέρα. Με ένα κλικ τάιζε τα παιδιά της Σομαλίας. Με δύο κλικ έφερνε πίσω τα μάρμαρα του παρθενώνα. Με τρία έσωζε από αφανισμό την αρκούδα της Ροδόπης. Τα βράδια ζούλαγε το μαξιλάρι του και έκανε αμαρτωλά όνειρα για τον Αρειανό. Τα κλικ και τα καρδιοχτύπια έπεφταν βροχή. Σύμμαχός του στο πάθος για τον Αρειανό, τα ελληνικά ταχυδρομεία. Καυτές εξομολογήσεις σε βεραμάν χαρτί αλληλογραφίας. Ο Λεμούριος ήταν ευχαριστημένος που βρήκε ένα ζευγάρι αυτιά να βομβαρδίζει με τις αλλοπρόσαλλες μουσικές του προτιμήσεις. Ο Αρειανός με τη βοήθεια του παλαβού Λεμούριου ξεκίνησε ασκήσεις γέλιου και πλέον αναπνέει δίχως τεχνητή υποστήριξη. Σκέφτεται πολύ σοβαρά να πάει διακοπές στην Τζαμάικα. Φήμες θέλουν τον Λεμούριο να έχει σταματήσει τα κλικ. Έγινε στιχουργός.

Θέλουν να πεθάνουν;

Σε καμία περίπτωση...



Δεν υπάρχουν σχόλια: