Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Let The Good Times Roll

Όπως μυρίζει το γιασεμί. Έτσι ήθελε να μυρίζουν τα μαλλιά μετά από κάθε δύσκολη νύχτα. Μετά τον πυρετό της ματαίωσης. Τα ξίδια και τα ταξίδια θα περιμένουν. Κι άλλο. Απόγνωση και απογοήτευση κρέμονται στον τοίχο και τραμπαλίζονται στο σκονισμένο φωτιστικό. Και ήθελε καιρό τώρα να καθαρίσει το σπέρμα από τα ντουβάρια. Έτριβε και έτριβε μέχρι που τα δάχτυλα μάτωναν. Ο καπνός από τα τσιγάρα είχε ποτίσει τα σεντόνια. Το πουλόβερ που μπήκε στο πλύσιμο και τα ερωτικά γράμματα που μπήκαν στο χάρτινο κουτί. Και το αίμα ανάμεσα στα πόδια κυλά και κυλά, όπως οι μέρες. Μέρες άδειες, ίδιες, αναξιοπρεπείς και γκρινιάρες. Συνεχής επανάληψη μιζέριας και υστερικών βερμπαλισμών. Κραυγές στα σκοτάδια και παραμιλητό κάτω από το ντους. Η Ζανζιβάρη θα είναι πάντα μακριά. Και ο καιρός ολοένα και θα χαλάει. Βρυχηθμοί άδικοι και σκληροί. Η κοιλιά τραβιέται προς τα μέσα και τα μάτια πετιούνται όξω. Το μουνί λαχταρά. Το μουνί δε λαχταρά. Σήμερα ο Johnny Ramone θα είχε γενέθλια. Ευτυχώς μας άφησε χρόνους. Αρκούσε τελικά ένας πονόδοντος για να σπάσει η μύχια λερή βιτρίνα. Ποτέ τα γαμήσια δεν είναι αρκετά. Κλάματα κάτω από τα μαξιλάρια. Σπίτι σανατόριο. Χωρίς σπίτι. Σώμα, διαμπερής τρύπα στο χαοτικό οικοσύστημα. Η αισιοδοξία, γριά πουτάνα που μαδά κατουρημένες μαργαρίτες. Ο απέναντι που χτυπάει τη γυναίκα του. Και η απαλλοτρίωση λαμπών εξοικονόμησης ενέργειας από το πολυμαγαζί. Η προσωπική ενέργεια μοιάζει από καιρό εξαντλημένη. Να πιάσει θέλει έναν άγνωστο στο δρόμο και να του πει πως ανάμεσα στον έρωτα και το τίποτα, διαλέγει το τίποτα. Αν δε σιχαινόταν τόσο τις μπανιέρες θα γέμιζε μια και θα κοιμόταν μέσα σε πολύχρωμες μπουρμπουλήθρες. Θέλει να κάνει χαρακίρι με ένα φωτόσπαθο. Κάθε φορά που ξερνάει αλκοόλ ελπίζει να τραβηχτεί μέσα στη χέστρα μαζί με τα ξερατά. Ο έρωτας δε θα υπάρξει ποτέ και η ταχυκαρδία θα είναι πάντα η απόρροια του άγχους. Τα γέλια ξεχάστηκαν σε ένα πάρτι στη μέση του πουθενά. Το τηλέφωνο θα χτυπάει και θα ΄ναι πάντα μια μάνα σε απόγνωση. Τα σάββατα θα βάφονται λευκά σαν τις ηδονικές ψυχώσεις του θανάτου. Μη φύγεις ακόμη.
Αλλά τα πρωινά όταν ξυπνά προτιμά τα μαλλιά να μυρίζουν γιασεμιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: