Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ImPort ExPort





Μεταξύ χαπχιών κι άλλων χαπχιών, η αγνή ηδονιστική χημεία του αλκοχόλ. Επιβεβλημένη νευρική καταστολή. Στα όνειρά μου το συκώτι μου σφηνώνει μια μολυβένια σφαίρα στον δεξιό μου νεφρό. Έπειτα, ο νεφρός σηκώνεται και καθώς χορεύει φοξ τροτ γύρω από το κρεβάτι, κόβει τα μαλλιά μου με σκουριασμένη φαλτσέτα. Την παράσταση κλείνει η καρδιά, μεταμφιεσμένη σε τομάτα Κρήτης, βαράει ενέσεις ινσουλίνης στο λαιμό μου, χαχανίζοντας υστερικά.
Και 'γω πετάγομαι απ' το κρεβάτι, έχοντας αυτή τη γνώριμη μεταλλική γεύση στο στόμα.
Καταστρώνω σχέδια διαφυγής, καθώς τουρτουρίζω στο μπαλκονάκι κάτι χαράματα.
Πρέπει να 'ναι λιμάνι.
Όχι, όχι γρήγορα γαμήσια σε αρχαιοελληνικά ξενοδοχεία.
Πρέπει να 'ναι λιμάνι.
Μάλλον μου λείπεις γι' αυτό μου άνοιξε η μύτη.
Και είναι ωραία στα λιμάνια άμα πέφτει ο ήλιος.
Φαίνεται πως μου έκαναν φάλαγγα στη γλώσσα.
Έχει γούστο στα λιμάνια άμα σε προσπερνούν οι ποδηλάτες και συ με τη σειρά σου προσπερνάς τους ψαράδες.
Είμαι παγωμένη και δεν είναι που δεν μας ανάβουν τα καλοριφέρ.
Τα λιμάνια είναι ιδανικά για μοναχικές βόλτες μοναχικών όντων.
Στο νοσοκομείο μου βάρεσαν παυσίπονη ένεση στον κώλο, μετά δεν μπορούσα να καθίσω πουθενά.
Άμα τα λιμάνια είναι μικρά, είναι πιο γραφικά.
Έχω μουδιάσει από μέσα, αλλά ντάξει οι μύξες μου τρέχουν κανονικά.
Προτιμώ τα λιμάνια που δεν έχουν επιβατικά πλοία.
Κάποιες νύχτες σε βλέπω στον ύπνο μου, αλλά δε σου μιλάω.
Μόνο βάρκες επιθυμώ να παρατηρώ στα λιμάνια και φορτηγά πλοία.
Εσύ, φοβάσαι μην τρελαθείς;
Έφτιακσα μια λίστα με τ' αγαπημένα μου λιμάνια.
Βγάζω κάτι μυστήριους ήχους σα μουγκρητά μέσα στο ασανσέρ.
Το χειμώνα τα λιμάνια μου αρέσουν περισσότερο.
Αν ήσουν λιμάνι, πχοιό θα ήσουν;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όχι. Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως δεν προλάβω να ζήσω μέχρι να πεθάνω.
Ισταμπούλ.

ΥΓ: Επειδή οι κουβέντες δεν επιδρούν τόσο δραστικά στο σύμπαν όταν κάποιος κοιμάται κατά τη διάρκεια, θα ήθελα να ρωτήσω την άποψη του μπλογκ για τις κουβέντες με χρήση καφεΐνης και αν αυτές θεωρούνται εφικτές

lounti είπε...

φοβάμαι οτι έχω ήδη τρελαθεί και οι αλλοι το γνωρίζουν,μου χαΪδευουν απαλά το κεφάλι προσπαθώντας να καθυστερήσουν τη συνειδητοποίηση..
γιατι να είμαστε λιμάνι;
το λιμάνι είναι πάντα εκεί,ενώ τα πλοία πηγαινοέρχονται..
θελεις να φτιάξουμε μια σχεδία απο καουτσούκ και να φύγουμε;
οχι αλλο λιμάνι,μόνο θάλασσα...

Nakahara Sunako είπε...

@ τουτο δω το ιστολογιο ως αμετροεπες φανατίκ του jim jarmusch υποστηριζει πως κάθε κουβεντα που σεβεται τον εαυτο της οφειλει να εκσφενδονιζεται στη μουρη του αλλου πανω απο καφε/τσιγαρα+αλκοχολ.

@lounti, καρδια μου παλι μαλακα με αφησες. ερχομαι κει περα να ξηγηθουμε για τα καουτσουκ.-

Ανώνυμος είπε...

Α, πολύ όμορφα.
Καλά ταξίδια με καουτσουκότσουφλο στις ανοιχτές, φουρτουνιασμένες θάλασσες! Απ' ότι φαίνεται υπάρχει σίγουρο σχέδιο σωτηρίας.
Πάλι την πάτησα κι ανησύχησα υπερβολικά.
Ερήμην, που λένε και στη φωτό.

Nakahara Sunako είπε...

@ den einai to erimitzidiko limani.-
xwrotaksiki astoxia.